Toen haar moeder vroeg overleed, woonde Ichika Matsumoto vanaf haar jeugd bij haar vader. Hoe ouder ze werd, hoe volwassener ze werd door altijd goed voor haar vader te zorgen, en zo de zware dagen goed te maken die hij doorbracht met de zorg voor haar. De vader gebruikt zijn camera de hele dag onder het voorwendsel beelden van zijn dochter op te nemen om als souvenir te bewaren. Maar hoe meer hij zag dat zijn dochter volwassen was geworden, en het gebrek daaraan zo lang maakte hem nog meer opgewonden.